Anton O’Donnell is een Schotse muzikant uit Glasgow die er al enkele jaren als frontman optreedt bij de countryrockformatie ‘Anton & The Colts’ waarmee hij in 2018 het album “No End Of The Line” uitbracht. Tijdens de wereld lamleggende covidperiode besloot hij om nieuwe songs te gaan schrijven. De nummers vloeiden heel vlotjes uit zijn pen en dat leverde uiteindelijk in totaal 40 nummers op. Nadien trok hij naar Amerika waar hij in Athens, Georgia met Brian Brinkerhoff een producer zocht en vond om zijn eerste soloalbum “Forty’s The New Thirty” helemaal in Glasgow te komen opnemen, een plaat waarop dertien van die 40 nummers terecht kwamen.

Voor zijn tweede soloalbum “Tomber Sur PRW” dat deze week op de markt verschijnt selecteerde Anton O’Donnell nog eens negen liedjes uit het resterende ruime aanbod van een twintigtal nummers. Deze plaat werd ook nu weer geproducet door Brian Brinkerhoff en Frank Swart en er speelden in totaal 18 muzikanten mee bij de opname van dit nieuwe album in studio’s in Athens en Glasgow. Die gitaristen, bassisten, toetsenisten, strijkers, blazers, mandoline- en pedal steelgitaarspelers, drummers en percussionisten waren afkomstig uit Schotland, Ierland, Engeland en de Amerikaanse oorden Nashville (Tennessee), Austin (Texas) en de staat Californië.

Misschien moeten we eerst even wat uitleg verschaffen over de titel van deze plaat: “Tomber Sur PRW” is vanuit het Frans letterlijk te vertalen naar “Vallen op PRW” waar ‘PRW’ staat voor ‘Paisley Road West’, de straat waar Anton O’Donnell woont in Glasgow en waarop hij zittend in een zetel wordt afgebeeld op de hoes van deze cd. Volgens deze muzikant is er een tekstuele link tussen de verhalen die in deze negen songs worden verteld. In de vakpers wordt zijn zangstijl en ook zijn songs wel eens vergeleken met die van o.a. Liam Gallagher, de leadzanger van ‘Oasis’ of Richard Ashcroft, de frontman van de Britpopformatie ‘The Verve’.

Dat kunnen we deels beamen bij het horen van de openingstrack “Kindness” en bij de tragere ballads “Roots”, het over depressie handelende “Shine A Light”, “Set It On Fire” en de sfeervolle albumafsluiter “Django” waarin pedal steelgitarist Russ Pahl alle aandacht naar zich toetrekt. Het songritme gaat beduidend omhoog in de rocktracks “Skulduggery” (zie 1e video) en “It Never Lasts” en de sound verplaatst zich naar pure Americana in het op de tweede video te beluisteren liedje “Dreams Fade Under The Weight” waarin het geluid van dobro, viool en mandoline voor de belangrijkste instrumentatie zorgen. Ook het bijna 7 minuten durende “Madman On The Loose” met een hoofdrol voor trompetspeler Neil Rosengarden zou onder de noemer ‘Americana’ kunnen geklasseerd worden.

(valsam)